Włosy zbudowane są z grup komórek macierzystych tworzących mieszki włosowe. W fazie wzrostu włosy ulegają wpływom wewnętrznego środowiska przemiany materii, takich jak krążąca krew, chłonka i płyny pozakomórkowe. W miarę wzrastania i docierania do powierzchni skóry zewnętrzne warstwy włosa rogowacieją, wiążąc w ten sposób wszelkie zebrane do tego momentu tworzenia się włosów, produkty przemiany materii. Ten proces biologiczny jest dla nas odzwierciedleniem i trwałym zapisem aktywności metabolicznej  organizmu zachodzącej w tym okresie.

Ustalenie poziomów obecności pierwiastków śladowych we włosach jest wysoko zaawansowaną techniką analityczną. Przeprowadzona zgodnie ze standardami i odpowiednio zinterpretowana, może być wykorzystana jako narzędzie pomagające określić niedobór lub nadmiar pierwiastków śladowych oraz zachwianie równowagi biochemicznej ustroju. Analiza pierwiastkowa tkanki włosa (skrót ang. TMA) jest dla lekarzy czułym  wskaźnikiem długoterminowego wpływu jaki na włosy ma stosowana dieta, stres i metale toksyczne.

WYNIKI TESTÓW LABORATORYJNYCH I WYCZERPUJĄCY RAPORT, KTÓRY JEST DO NICH DOŁĄCZONY NIE POWINNY BYĆ TRAKTOWANE JAKO WYŁĄCZNE DANE DIAGNOSTYCZNE. ANALIZA TA JEST JESZCZE JEDNYM ISTOTNYM ŹRÓDŁEM INFORMACJI DLA LEKARZA.

WYNIKI TESTÓW LABORATORYJNYCH UZYSKANE ZOSTAŁY W LICENCJONOWANYM LABORATORIUM BADAŃ KLINICZNYCH STOSUJĄCYM PROCEDURY ANALITYCZNE ZGODNE Z PROTOKÓŁEM RZĄDOWYM (USA) I STANDARDAMI USTALONYMI PRZEZ FIRMĘ “TRACE ELEMENTS”, INC.,USA. INTERPRETACJA OPARTA NA TYCH WYNIKACH JEST OPRACOWANA NA PODSTAWIE PRAC BADAWCZYCH PROWADZONYCH PRZEZ DR DAVIDA L. WATTS’A, (“TRACE ELEMENTS”, INC.)

PIERWIASTKI ŚLADOWE

Ta część strony poprzedniej graficznie przedstawia wyniki testu dla każdego z oznaczanych pierwiastków w porównaniu do ustalonych dla populacji wartości „idealnych”, tzw. norm. Wartości, które mieszczą się powyżej lub poniżej obszaru przyjętego jako norma (oznaczonego na wykresie białym kolorem) wskazują na odchylenia od normy. Im większe odchylenie (powyżej lub poniżej białego obszaru) tym większa możliwość wystąpienia niedoboru lub nadmiaru danego pierwiastka.

PIERWIASTKI TOKSYCZNE

Część omawiająca pierwiastki toksyczne przedstawia wyniki dla każdego z oznaczanych metali toksycznych. Zaleca się, aby poziomy wszystkich metali toksycznych były jak najniższe czyli mieściły się jak najniżej w obszarze białego pola (tzw. normy). Każdy wynik, który znajduje się w granicach ciemnoczerwonego pola powinien być brany pod uwagę jako znaczący statystycznie, niekoniecznie jednak każdy wynik znajdujący się w tym obszarze będzie miał istotne znaczenie kliniczne. Dopiero na podstawie dalszych badań będzie możliwe ścisłe określenie znaczenia klinicznego metali toksycznych.

PIERWIASTKI DODATKOWE

Część omawiająca dodatkowe pierwiastki przedstawia poziomy tych pierwiastków, o których wiedza jest obecnie ograniczona. Pierwiastki te mogą być niezbędne w procesach biochemicznych i/lub mogą wywierać na nie niekorzystny wpływ. Dopiero dalsze badania pomogą określić ich funkcje, wzajemne relacje oraz właściwe dla organizmu poziomy i dopuszczalne normy.

ZNACZĄCE PROPORCJE MIĘDZYPIERWIASTKOWE

Część omawiająca znaczące proporcje międzypierwiastkowe przedstawia związki w jakich pozostają ważne mikroelementy. Część ta zawiera wartości wyliczone na podstawie oznaczonych poziomów pierwiastków śladowych. Oddziaływania międzypierwiastkowe czyli stan równowagi pomiędzy mikroelementami jest równie ważny, jeśli nie ważniejszy niż poziomy poszczególnych pierwiastków. Proporcje odzwierciedlają optymalny stan równowagi jaki musi być stale zachowany pomiędzy mikroelementami w organizmie.

PROPORCJE TOKSYCZNE

Część omawiająca proporcje toksyczne przedstawia relacje pomiędzy ważnymi pierwiastkami śladowymi a metalami toksycznymi. Wartość każdej z tych proporcji powinna mieścić się w białym obszarze wykresu a im ta wartość wyższa tym lepiej. Proporcje, których wartości znajdują się w obrębie ciemnoczerwonego obszaru mogą wskazywać na hamujące działanie tego metalu toksycznego względem pierwiastka, który w tej proporcji pozostaje.

PROPORCJE DODATKOWE

Część omawiająca proporcje dodatkowe przedstawia wyliczone wartości proporcji pomiędzy pierwiastkami dodatkowymi. Obecnie wiedza związana z wzajemnymi relacjami pomiędzy dodatkowymi mikroelementami jest ograniczona. Z tego powodu wyliczone tutaj wartości są tylko dodatkowym źródłem informacji dla lekarza prowadzącego.

Niniejsza część raportu omawia profil metaboliczny, który jest oparty na badaniach przeprowadzonych przez Dr. D. L. Wattsa. Każda klasyfikacja ustalona jest na podstawie wyników uzyskanych z badań nad pierwiastkami śladowymi i określa stopień w jakim te pierwiastki mogą być związane z pobudzającym lub hamującym wpływem na główne gruczoły endokrynne “produkujące energię”. Gruczoły te kontrolują procesy wchłaniania, wydzielania i wykorzystywania odżywczych pierwiastków śladowych oraz wbudowywania ich w tkanki: skórę, narządy, kości, włosy i paznokcie.  Stopień skutecznego wykorzystania każdego z odżywczych składników zależy w dużej mierze od prawidłowego funkcjonowania gruczołów endokrynnych (wewnątrzwydzielniczych).

WYSOKI METABOLIZM (TYP 2)

** Dominacja układu współczulnego
** Spadek funkcji tarczycy (obniżone wydzielanie hormonów)
** Wzrost aktywności nadnerczy (wzrost wydzielania hormonów)

Obecny układ (profil) pierwiastków śladowych wskazuje na Wysoki Metabolizm (Wysoki Metabolizm, Typ 2). Zachwianie równowagi gruczołów wewnętrznego wydzielania związanej z Wysokim Metabolizmem (Typ 2) jest zazwyczaj rezultatem ostrej reakcji na stres lub ewentualnego stanu zapalnego. Typ 2 Wysokiego Metabolizmu często wiąże się z wysokim poziomem energii. Niemniej jednak poziomy energii mogą wahać się, szczególnie w warunkach stresu. Należy zauważyć, że stany stresu są normalną częścią życia i pełnią pożyteczną rolę, gdy są kontrolowane. Niemniej jednak, przewlekły niekontrolowany stres ostatecznie przyczynia się do zachwiania równowagi różnych witamin i pierwiastków śladowych oraz zmniejsza zdolność utrzymania odpowiednich poziomów energii i optymalnego stanu zdrowia.

Niniejsza część raportu omawia te wartości poziomów odżywczych pierwiastków śladowych, które ujawniają umiarkowane lub znaczne odchylenia od stanów normalnych (prawidłowych). Jasnoniebieski obszar na każdym wykresie przedstawia zakres odniesienia oparty o analizę statystyczną przeprowadzoną na zdrowych osobnikach. Następna część zaś oparta jest na danych klinicznych i z tego względu może nie zawierać komentarza na temat pierwiastka śladowego, którego poziom wykracza umiarkowanie poza w/w zakresy odniesienia, o ile nie zostało ustalone, że jest on ważny z klinicznego punktu widzenia.

UWAGA:

Dla pierwiastków, których poziomy mieszczą się w prawidłowym zakresie należy zauważyć, że ich wartość odżywcza zależy także od ich ściśle określonej równowagi w odniesieniu do innych istotnych pierwiastków odżywczych. Jeżeli informacje te są ważne, to omówienie dotyczące ich udziału w procesie metabolizmu, zawarte jest w części raportu dotyczącego stosunków międzypierwiastkowych.

WAPŃ (Ca)

Poziom wapnia (Ca) w tkankach jest niższy od poziomu prawidłowego. Jest to częste zjawisko w tym wieku oraz u osoby z Wysokim Metabolizmem (Typ 2). Jeżeli jednak profil ten pogłębi się lub będzie utrzymywał się przez dłuższy czas, to wzrośnie prawdopodobieństwo wystąpienia jednego lub kilku z następujących zaburzeń:

• Niepokój
• Alergie
• Drażliwość
• Agresywność
• Bezsenność
• Choroby zębów
• Kurcze mięśni
• Zmiany nastroju

CZYNNIKI, KTÓRE MOGĄ PRZYCZYNIAĆ SIĘ DO NISKIEGO POZIOMU WAPNIA W TKANKACH

* Nadczynność nadnerczy
* Nadczynność przytarczyc
* Nadmierne zatrzymanie fosforu
* Gromadzenie metali toksycznych
* Niedostateczne spożycie wapnia

MAGNEZ A HORMON PRZYTARCZYC

Magnez i wapń regulują syntezę i/lub wydzielanie hormonu przytarczyc. Występujące łącznie niskie poziomy magnezu i wapnia w tkankach mogą wskazywać na obniżenie czynności przytarczyc, co z kolei może prowadzić do obniżenia wchłaniania wapnia i magnezu ze spożywanej diety.

MANGAN (Mn) A REGULACJA POZIOMU CUKRU WE KRWI

Pierwiastek mangan w połączeniu z głównymi witaminami i minerałami jest niezbędny dla wielu reakcji biochemicznych, włącznie z metabolizmem węglowodanów i produkcją energii. Niedobór manganu często objawia się niskim poziomem cukru we krwi, problemami z więzadłami, zaburzeniami rozrodczymi.

GERMAN (Ge)

Poziom germanu jest poniżej zakresu odniesienia ustalonego dla tego pierwiastka. Zaobserwowano, że nadmierne spożycie germanu wpływa niekorzystnie na czynność nerek i powoduje zaburzenia  mięśni szkieletowych. Odnotowano, że długotrwałe i nadmierne spożycie germanu powoduje:             

• Niedokrwistość Spadek wagi ciała
• Neuropatię Choroby mięśni (myopatie)
• Zaburzenia czynności Porażenia nerwów obwodowych
• Niewydolność nerek
• Układu autonomicznego

ROŚLINNE ŹRÓDŁA GERMANU

Niektóre rośliny są naturalnym źródłem germanu, ponieważ zawierają znaczące ilości tego pierwiastka. Obecnie, następujące produkty roślinne, np. w postaci suplementów diety powinny zostać wyłączone z jadłospisu jeżeli do tej pory były spożywane:

•  Czosnek Aloes
• Żywokost Żeń-szeń
• Rukiew wodna Chlorella
• Grzyby z rodzaju Ganoderma lucidum
• Grzyby z rodzaju Lentinus edodes (twardnik japoński)

LIT (Li)

Poziom litu jest powyżej ustalonego zakresu odniesienia. Najczęstszymi przyczynami podwyższonego poziomu litu w tkankach są: lecznicze przyjmowanie litu, suplementacja pokarmowa litem, woda pitna zawierająca lit. Ten biopierwiastek gromadzi się głównie w przysadce mózgowej i tarczycy. Nadmiar litu zaburza przyswajanie jodu przez tarczycę i prawdopodobnie blokuje wydzielanie tyroksyny i/lub hormonu pobudzającego tarczycę (TSH). Dlatego też utrzymujący się nadmiar litu może spowodować spadek czynności tarczycy, zmęczenie i nadwagę. Inne stany patologiczne związane z nadmiarem litu utrzymującym się w ustroju przez dłuższy czas to:

• Częstsze oddawanie moczu
• Zwiększone pragnienie
• Zaburzenia cukru we krwi
• Zasadowość moczu
• Zwiększone wypadanie włosów
• Zrzeszotnienie kości
• Nadmierne wydalanie wapnia z moczem Leukocytoza

CYNA (Sn)

 Poziom cyny jest powyżej zakresu odniesienia ustalonego dla tego pierwiastka. Pomimo, iż ostatnio przeprowadzone badania sugerują, że cyna należy do grupy odżywczych pierwiastków śladowych, to jednak istnieją zarazem doniesienia o jej interferencji w metabolizm żelaza, prowadzący w efekcie do destrukcji cząsteczek hemu. Nadmiar cyny wzmaga ponadto wydalanie selenu i cynku z ustroju.

W tej części raportu będą omawiane te proporcje odżywczych pierwiastków śladowych, które wykazują średnie bądź duże odchylenia od normy.

Prowadzone badania wykazują, że występujące zaburzenia metabolizmu niekoniecznie są spowodowane nadmiarem bądź niedoborem danego pierwiastka, ale częściej na skutek niewłaściwej proporcji (stosunku) między pierwiastkami. Z powodu złożonych wzajemnych  powiązań między pierwiastkami jest bardzo ważne, aby określić powodowane przez nie zaburzenia równowagi. Po rozpoznaniu, można przez zastosowanie właściwej terapii pomóc w przywróceniu normalnej równowagi biochemicznej.

UWAGA: “Graficzna Prezentacja Czynników Odżywczych” opracowana przez naukowców z firmy “Trace Elements”, Inc., a przedstawiona na stronie tytułowej tego raportu pokazuje przeciwstawne związki między ważnymi czynnikami odżywczymi włączając w to pierwiastki (strzałki wskazują kierunek wpływu  antagonistycznego na wchłanianie i zatrzymywanie).

WYSOKI STOSUNEK CYNK/MIEDŹ (Zn/Cu)

Poziom cynku jest wysoki w stosunku do poziomu miedzi w tkankach (patrz wykres – proporcja Zn/Cu). Niski poziom miedzi w połączeniu z zaburzeniem równowagi cynk-miedź jest wyraźną oznaką obniżenia aktywności miedzi w wielu procesach metabolicznych.  Jedną z podstawowych funkcji jakie odgrywa miedź, jest jej udział w syntezie kolagenu. Jeżeli profil ten pogłębi się i przejdzie w stan przewlekły, to może wystąpić obniżenie syntezy kolagenu. To z kolei może być zapowiedzią kruchości naczyń włosowatych, krwawienia z dziąseł, zrzeszotnienia kości oraz przedwczesnego siwienia włosów.

WYSOKI STOSUNEK SÓD/MAGNEZ (Na/Mg)

Poziom sodu jest wysoki względem magnezu (patrz wykres – proporcja Na/Mg). Te dwa pierwiastki śladowe powinny pozostawać w równowadze (4.2/1), zaś w przypadku gdy poziom sodu jest nadmiernie wysoki w stosunku do poziomu magnezu, to często występuje zwiększone zapotrzebowanie na magnez.

Włosy są wykorzystywane jako wybrana tkanka przez Agencję Ochrony Środowiska w celu określenia stopnia narażenia na kontakt z metalami toksycznymi. Raport A. O. Ś. Z roku 1980 stwierdza, że włosy ludzkie mogą być skutecznie wykorzystywane do biologicznego monitorowania najważniejszych metali toksycznych. Raport ten potwierdził wyniki uzyskane z innych badań, z których wynika, że włosy ludzkie mogą być bardziej odpowiednią tkanką niż krew lub mocz do przeprowadzania badań dotyczących kontaktu ludności z niektórymi metalami śladowymi.    

Poziom metalu ciężkiego może być podwyższony w tej analizie (skrót ang. TMA) lecz obecnie nie można określić stopnia narażenia środowiskowego. Nie jest to zjawisko nietypowe, ponieważ kontakt mógł być zainicjowany kilka lat wcześniej. Ponadto, prowadzone badania ujawniły, że metale ciężkie mogą być przekazane płodowi w czasie ciąży. Mogą one pozostawać w organizmie latami po pierwotnym kontakcie i pozostaną w tkankach ustroju aż do zapoczątkowania procesu ich usuwania. Na przykład, okres połowicznego wydalania kadmu dla niektórych tkanek waha się od dziesięciu do trzydziestu lat.

ARSEN (As)    

Poziom arsenu jest powyżej ustalonego zakresu odniesienia.  Może być to wynikiem zewnętrznego skażenia w przypadku, gdy pacjent miał kontakt z przemysłowym spalaniem węgla, piecami hutniczymi lub rafineriami. Zaleca się przeprowadzenie dalszych testów w celu potwierdzenia lub wykluczenia zatrucia spowodowanego zewnętrznym skażeniem, szczególnie jeżeli występują objawy podobne do zatrucia aresenem. Niektóre objawy przewlekłego zatrucia arsenem, to:

• Zapalenie skóry
• Przebarwienie skóry             
• Neuropatia
• Podrażnienie dróg oddechowych             
• Niedokrwistość            
• Przebarwienie paznokci
• Bóle głowy
• Bóle mięśni              
• Senność
• Osłabienie             
• Dezorientacja
• Drgawki

OBJAWY OSTREGO ZATRUCIA MOGĄ BYĆ NASTĘPUJĄCE:

• Nudności
• Wymioty             
• Biegunka
• Bóle brzucha             
• Uczucie palenia w ustach i gardle

ŹRÓDŁA ARSENU    

Arsen często występuje w niektórych pokarmach pochodzących z morskich wód przybrzeżnych, szczególnie w krewetkach, ostrygach i małżach. Innymi źródłami są gleby o wysokiej zawartości arsenu, herbicydy, opryski na owady zawierające arsen, spalanie w kominkach materiałów budowlanych impregnowanych arsenianem, spalanie węgla oraz procesy zachodzące w piecach hutniczych.    

Zaleca się przeprowadzenie dodatkowego potwierdzającego testu skriningowego na próbce włosów łonowych, które zazwyczaj nie mają kontaktu na co dzień z otoczeniem zewnętrznym. Jeżeli okaże się, że podwyższony poziom arsenu w Twoim organizmie jest wynikiem skażenia zewnętrznego, to należy ograniczyć stopień narażenia się do minimum, gdyż arsen znany jest ze swoich właściwości zwiększania ryzyka zachorowań na raka skóry, płuc i wątroby.

POZIOM KADMU (Cd) MIEŚCI SIĘ W TZW. ZAKRESIE “OSTRZEGAWCZYM”    

Następująca lista obejmuje często występujące źródła kadmu:             

• Tytoń
• Piece do wytapiania cynku             
• Palenie odpadów plastykowych
• Przemysł elektroniczny             
• Galwanizowane rury wodociągowe
• Spaliny samochodowe             
• Nawozy superfosfatowe

UWAGA:    

Obecnie, dodatkowe potwierdzenie toksycznego wpływu metali ciężkich na organizm przy użyciu testów z krwi może ale nie musi wykazać podwyższonych poziomów metali. Jest to charakterystyczne dla ochronnej odpowiedzi organizmu na zatrucie metalami toksycznymi, podczas której pierwiastki te są usuwane z krwi i magazynowane w różnych innych tkankach. Dlatego, jeżeli ekspozycja organizmu na metale toksyczne nie jest długotrwała lub chroniczna, ich obecność we krwi może nie zostać wykazana. Zaleca się powtórzenie analizy przynajmniej po upływie roku, w celu dalszego monitorowania zmian poziomów metali toksycznych i ich kumulacji.

WSZYSTKIE OBECNE STOSUNKI METALI TOKSYCZNYCH MIESZCZĄ SIĘ W DOPUSZCZALNYM ZAKRESIE

Przy opracowywaniu zaleceń dietetycznych wzięto pod uwagę kilka czynników: poziomy pierwiastków śladowych pacjenta, proporcje, typ metaboliczny jak i też wartość odżywczą każdego składnika pokarmowego,tj. białek, węglowodanów, tłuszczów, witamin oraz związków mineralnych. Opierając się na tych ustaleniach można zalecać tymczasowo spożycie pewnych składników pokarmowych przy jednoczesnym unikaniu innych, w celu poprawienia procesów biochemicznych.

OGÓLNE WSKAZÓWKI ODŻYWCZE DLA OSOBY Z WYSOKIM METABOLIZMEM    

* ZWIĘKSZYĆ SPOŻYCIE ŻYWNOŚCI BOGATEJ W BIAŁKA PURYNOWE. Produkty bogate w białka purynowe to: wątroba, nerki i serca. Inne źródła to sardynki, tuńczyki, mięczaki, kraby, homary i ostrygi. O ile nie podane są inne informacje, spożycie żywności o dużej i umiarkowanej zawartości białka purynowego powinno stanowić w przybliżeniu 30% całkowitej wartości kalorycznej spożycia dziennego.    

* ZWIĘKSZYĆ SPOŻYCIE MLEKA I PRODUKTÓW MLECZNYCH takich jak sery, jogurt, śmietana i masło (niesolone). Zwiekszyć spożycie orzechów i ziaren takich jak, migdały, orzechy włoskie, orzechy ziemne, masła orzechowego i pestek słonecznika. O ile nie podane są inne informacje, spożycie żywności o wysokiej zawartości tłuszczów powinno stanowić w przybliżeniu 30% całkowitej wartości kalorycznej spożycia dziennego.    

* ZMNIEJSZYĆ SPOŻYCIE WĘGLOWODANÓW w tym węglowodanów nierafinowanych. Nie zaleca się częstego spożywania pokarmów będących źródłem węglowodanów takich jak: kasze, pszenice pełnowartościwe i ich produkty, aż do przeprowadzenia następnego testu.  Spożycie węglowodanów w postaci nierafinowanej powinno stanowić w przybliżeniu 30% całkowitej wartości kalorycznej spożycia dziennego.    

* UNIKAĆ WSZYSTKICH CUKRÓW I NIERAFINOWANYCH WĘGLOWODANÓW. Obejmuje to biały i brązowy cukier, miód, cukierki, słodkie gazowane napoje, ciasta, ciastka, alkohol i biały chleb.

ALERGIE POKARMOWE    

U niektórych osób pewne pokarmy mogą powodować reakcje nieprzystosowania lub reakcje “podobne do alergii” powszechnie nazywane “alergiami pokarmowymi”. Spożycie przez daną osobę produktów, na które jest ona uczulona może wywołać różne reakcje, np. u dzieci zmieniające się od ospałości do nadaktywności, ponadto swędzenia, wysypki, bóle głowy, wysokie ciśnienie krwi, bóle stawów.    

Wrażliwość na żywność może być rezultatem zachwiania równowagi biochemicznej (odżywczej), która może ulec pogorszeniu w wyniku stresu, zanieczyszczenia środowiska oraz zażywania lekarstw. Zachwianie “równowagi odżywczej” może ponadto być powodowane ograniczeniem wyboru żywności poprzez codzienne spożywanie wyłącznie potraw mało zróżnicowanych (tzw.”monotonia żywieniowa”). Bardzo często dana osoba łaknie potraw, na które jest najbardziej uczulona i może spożywać tę samą żywność lub pokarm z tej samej grupy żywności częściej niż raz dziennie.    

Następująca część zawiera informacje na temat żywności, której należy unikać. Żywność ta uważana jest za potencjalne źródło powodujące “alergie pokarmowe” lub też za pokarmy blokujące szybką i skuteczną odpowiedź organizmu, np. na suplementację.  Należy całkowicie unikać spożywania tej żywności przez cztery dni. Po upływie czterech dni, pokarmów tych nie należy spożywać częściej niż raz na trzy dni w okresie leczenia.

ŻYWNOŚĆ POBUDZAJĄCA WYDZIELANIE HISTAMIN    

Dla pewnych typów metabolicznych spożycie następujących produktów może pobudzić wydzielanie histaminy i przyczynić się do powstania reakcji alergicznych dróg oddechowych. Należy tymczasowo unikać spożycia następujących pokarmów aż do przeprowadzenia następnego testu lub otrzymania innych zaleceń od prowadzącego lekarza

• Liście buraka
• Rabarbar            
• Jabłka
• Czekolada            
• Szpinak
• Czarna herbata             
• Bakłażan
• Truskawki           
• Słodkie ziemniaki
• Orzechy ziemne             
• Jagody
• Fasola zielona         
• Pekany
• Boćwina             
• Pszenica
• Winogrona             
• Kakao
• Kapusta ogrodowa             
• Pietruszka
• Jeżyny             
• Buraki

MOŻNA ZWIĘKSZYĆ SPOŻYCIE NASTĘPUJĄCYCH PRODUKTÓW DO CZASU PRZEPROWADZENIA NASTĘPNEGO TESTU

• Ser Mozzarella
• Liście rzepy             
• Mleko
• Liście gorczycy             
• Kapusta włoska
• Jogurt
• Ser Monterey
• Śmietana             
• Migdały
• Maślanka             
• Ser szwajcarski

ŻYWNOŚĆ BOGATA W MIEDŹ, KTÓREJ SPOŻYCIE NALEŻY ZWIĘKSZYĆ

Następujące produkty są bogatym źródłem miedzi. Jeżeli jest to pożądane, spożycie tych pokarmów może być zwiększone aż do przeprowadzenia następnego testu.

• Dorsz
• Homary                                    
• Grzyby
• Pekany                                    
• Orzechy laskowe
• Migdały                                  
• Ziarno sezamowe
• Pestki słonecznika                        
• Kaczka
• Wątroba             
• Orzechy brazylijskie
• Kraby             
• Orzechy pistacjowe
• Orzechy włoskie

AMINOKWASY POPRAWIAJĄCE WCHŁANIANIE WAPNIA

Proces wchłaniania wapnia zachodzi o wiele lepiej, gdy białko w spożywanej diecie zawiera duże ilości aminokwasów: lizyny, argininy oraz histydyny. Białka te pomagają także zmniejszyć kwasowość tkanek. Oba działania są bardzo korzystne dla osoby z Wysokim Metabolizmem i z tego względu zalecane jest obecnie wzbogacenie diety następującymi pokarmami:

• Fasola Lima
• Salami             
• Fasola garbanzo
• Kiełbasa (chuda)             
• Rumsztyk
• Baranina             
• Chude mleko
• Stynki             
• Gulasz wołowy
• Gulasz warzywny             
• Polędwica wędzona
• Twaróg             
• Żeberka
• Orzeszki ziemne             
• Soczewica
• Okoń             
• Flądra
• Serca             
• Dorsz
• Pieczony schab karkowy             
• Szynka
• Pasztetówka

UWAGA SPECJALNA

W niniejszym raporcie podano tylko ograniczoną liczbę produktów, których należy unikać bądź zwiększyć spożycie w stosowanej diecie. DOPUSZCZALNE JEST UMIARKOWANE SPOŻYCIE PRODUKTÓW NIE WYMIENIONYCH WYRAŹNIE W TEJ CZĘŚCI RAPORTU, O ILE PROWADZĄCY LEKARZ NIE ZALECI INACZEJ. Zdarza się, że przy podawaniu zaleceń dietetycznych wyszczególnione produkty mogą jednocześnie pojawiać się w dwóch różnych miejscach, jako zalecane do spożycia jak i nie zalecane. W tych rzadkich przypadkach zawsze należy stosować się do tej drugiej opcji.

Niniejszy raport może dać unikalny wgląd w odżywcze procesy biochemiczne. Zawarte w nim zalecenia zostały specjalnie opracowane zgodnie z typem metabolicznym, poziomem pierwiastka śladowego, wiekiem i płcią pacjenta. Dodatkowe zalecenia mogą być oparte na innych potwierdzających danych klinicznych zgodnie z ustaleniem opiekującego się pacjentem lekarza.

CELE PROGRAMU:   

 Celem niniejszego programu jest przywrócenie prawidłowej równowagi procesów chemicznych organizmu poprzez indywidualne opracowanie zaleceń dotyczących odżywiania i wskazówek suplementacyjnych. Przy odpowiednim zastosowaniu program ten może wpłynąć na poprawę zdolności ustroju do bardziej skutecznego wykorzystania spożywanych składników odżywczych, prowadząc do poprawy wytwarzania energii i zdrowia.

CZEGO NALEŻY SIĘ SPODZIEWAĆ PODCZAS TRWANIA PROGRAMU:

Uaktywnianie i usuwanie pewnych metali może spowodować tymczasowo pewne dolegliwości. Na przykład, jeżeli nadmiar nagromadzonego żelaza lub ołowiu przyczynia się do powstania stanów zapalnych stawów, to od czasu do czasu może nastąpić przejściowe zaostrzenie tych dolegliwości. Należy się spodziewać, że dolegliwość ta trwać będzie aż do momentu całkowitego usunięcia nadmiaru tego metalu z ustroju.